Ara sıra sevgilim buralardan giderdin,
Günlerim yıl olurdu, hayalimde tüterdin;

Senden başka ne varsa kalbime yasaklardım,
Aşkımı ve sevgimi yalnız sana saklardım.

Buluşanda dökerdik düşlerdeki sırları,
Doya doya yaşardık bir günde asırları.

Bazen durgunlaşırdın ben de merak ederdim,
Ne oldu sana canım yoksa küstün mü derdim;

Tatlı bir tebessümle bakıp da gülümserdin,
Ben canım sevgilimden hiç küser miyim derdin.

Açardım kollarımı aşk ile sarılırdım,
Seni yere oturtmaz, kucağıma alırdım.

Öylesine severdim, bal kaymak gibi yerdim,
Sen ne kadar tatlısın, doyamıyorum derdim.

O sevgiye, o aşka nasıl ihanet ettin?
Hangi yüzle bırakıp başka birine gittin?

Ne diyeyim yüzünde bırakmadığın ara,
Demedin ki aleme olacağım maskara.

Bu haberi duyanda öyle bir yandı canım,
Her aklıma gelende hâlâ kaynar sol yanım.

Allah’a reva mıydı seveni böyle yakmak?
Seviyorum diyerek yarı yolda bırakmak.

Keşke o gördüğüm gün yüzüne bakmasaydım,
Senin gibi kalpsizle içimi yakmasaydım.

Ama uzun sürmedi yol tanımayan hızın,
Sonu başka ne olur böyle belalı kızın?

Hani o eski havan, nerde yüksek dağların?
Sanki dört mevsimin kış, kar altında bağların;

Ondan da ayrılmışsın, nerede ne edersin?
Ya kurtlara yem olur, ya paslanır gidersin.

Günah meleği oldun, ateşin sönmeyecek,
İhanetin boyunca gözyaşın dinmeyecek.

Gidişin uğurluydu, sanma ki yerin boştur,
Tahtına konan güzel bilsen ne kadar hoştur,

Cennet hurisi gibi, bir kusur bulamazsın,
Kullanıp da attığı mendil de olamazsın.