Ben artık sizin köyünüze uğramayacağım can kuzum
Ne sen varsın artık ,topladığı fındığı sepetlere koyan
Ne ben varım umutlarını çamurlar üzerine sergilemiş.

Dünya her insanın düşlerinde varılacak bir yerdir.
Nafiledir seni yer yüzünün en koyu karanlıklarından çıkarabilmek.
Ve şiirler söylemek henüz yazılmamış,
Türkülerin sesi yitirilmiştir en sarp ormanlarda...

Sen ki can kuzum
Arayıp bulamadığım
Varlığını zaman zaman
Şu sol göğsüme sapladığım
Tatlı bir bıçak yasasısın!...

Biliyorum;
Ve anlıyorum ki...
Aciz kalmış dünya,
Ne sen bana
Ne ben sana göz bebeklerimizi vereceğiz uzun-uzun...

Özgürlüklerde yasaklar konmuş
Şafak öncesi vakitlerde durmuş zaman
Aramıza yeni inşa edilmiş duvarlar vurulmuş...

Ben artık;
Sevdaları umutsuzluk yol kenarlarına mezar eyledim.
Ne sen bileceksin dirilişimi,
Ne ben bileceğim sonsuzluğa gidişini...

Ey benim yürek bakışlı can kuzum,
Ne sen benimle bir adım attın binlerce adım atılacak yerlere,
Ne ben seninle yürüdüm nice karanlığı yenecek aydınlıklara...

Yine de ben;
Umutlu sevda yollarına verdim geleceğimi...
Yine ben
Karanlıkları oyuncak kar topu yapıp
Yuvarladım uçurumlukların derinliklerine...

Ey benim can kuzum,
Bilesin ki
Ben senin yüreğinde sonsuzum...

Esat Kurt
31 Aralık 2011-Gebze/Kocaeli