I.

Edebiyat defteri denilen bu âlemde?
İsmi gerçek olmayan onlarca Nâzan gördüm
Meğer şâirlik varmış ülkemde her kalemde
Okuyan azdı lâkin yüzlerce yazan gördüm

Şiirine âdetâ zorla yorum yaptıran
Aklını ve hissini bu oyuna kaptıran
Kendi öz benliğini kendisine taptıran
Yalan alkışı gerçek sanarak azan gördüm

Düşüverip peşine benlik denen bir hiçin
Oyun oynayanlar var anlam veremem niçin?
İnsanların sırtına basıp yükselmek için
Dostlarının ardından kuyular kazan gördüm

Bâzen rekora koştu kırılan pot ve gaflar
Havalarda uçuştu fâili meçhul laflar
Öyle çok ki kendini uyanık sanan saflar
Her oltaya atlayan bir sürü sazan gördüm

Yalan iltifatlara, gülüşlere kandılar
Uyarmaya çalıştım beni kötü sandılar
Gerçekleri görünce dertlerine yandılar
İki yüzlü olanın sonunu hazan gördüm


II.

Öyle şeyler oldu ki anlatmakla bitmiyor
Yalan ile uyanıp riyayla yatan gördüm
Çerçevedeki resim hiç hoşuma gitmiyor
İnsanlar arasına ikilik katan gördüm

İnanın çözemedim bu kadar kumpas niye?
Bu nasıl bir insanlık, bilmen bu nasıl iye
’Biraz dikkât çekeyim, ismim duyulsun’ diye
Sevilen ve sayılan kim varsa çatan gördüm

Bur’da temsilcisi var ülkemdeki her ilin
Kim gerçek belli değil bunu böylece bilin
Her tarafa dönüyor kemiği yok ki dilin
Kendine ters düşene iftirâ atan gördüm

Amaçları hayâlî bir pastadan pay kapmak!
Amelleri doğru yol varken yanlışa sapmak
Yakışmaz insan olan insana bunu yapmak
Çıkar için dostunu beleşe satan gördüm

Ne gördü isem yazdım hepsini teker teker
İsteyen zehir desin bana isteyen şeker
İhtiras bir bataklık, basanı dibe çeker
Bu yüzden çırpındıkça çamura batan gördüm
Kalbi fesat olana çöplüğü vatan gördüm.


III.

Eli yüzü boyalı tam bir soytarı iken
Kendini kral sanıp hayale dalan gördüm
At gibi koşuyordu, kuyruk altında diken
Boz eşeğin sırtında ibrişim palan gördüm

Yapmacık tavırlarla sevgi olup çağlayıp
Çıkar sağlamak için insanları yağlayıp
’Canım, ciğerim’ deyip kendisine bağlayıp
Dostluk denen olguda yapılan talan gördüm

Kirini gizlemeye yüzüne maske giyen
Egosun tatmin için her türlü haltı yiyen
En kötü şiirlere bile ’hârika’ diyen
Günde yüz yorum yazıp, kırk yorum alan gördüm!

Kendisine sorarsan odur en büyük şâir
O bulmuştur ölçüyü, kâfiyeyi ve sâir!
Oysa hiçbirşey bilmez gerçek şiire dâir
Yazdığı beş mısrânın üçünü çalan gördüm

Yal yediği tabağa pislemez iken kedim
Dost bildiğim insandan kalleşce darbe yedim
’Bana bir sözün varsa yüzüme söyle’ dedim
Ağızda gevelenen filanla falan gördüm

Bazı erkekler var ki kadından daha dişi
Havanda su dövmekten başka şey değil işi
Arkasından sürekli atıp tuttuğu kişi
Karşısına çıkınca altına salan gördüm

Yüzüne ’dostum’ diyor ciğerine katıyor
Fırsatını bulunca hemen seni satıyor
Asılsız sözlerinin birine bin katıyor
Ne böyle yüzsüz insan ne böyle yalan gördüm
Timsah gözyaşı döken bir sürü nalan gördüm

.