Demindenberi suratım bir acaip oldu, sanki yerinde durmuyor,
Yerinden kalkıp gidecek ama kulaklarım gereken izni vermiyor,
Söz dinlemese de olur ama uyumlu olma isteği var, belki de gider,
Belki de her zamanki gibi söz dinleyen biri gibi yerinde bekler...

Kulaklarım da az değil, onlarda da uzamaya karşı bir temayül var,
İkisini serbest bırakacak olsak dünyayı yerinden oynatacaklar,
gözlerimden akan yaşı dereye bağlayacak olsak o da taşar giderdi,
Önüne bir bent koyacak olsak da ona güç yetiremez, geri teperdi...

Hayat bir garip imtihanın adıdır desem tekrara muhal yok denirdi,
Artık buralarda bana yer yok desem o da başka şekilde incelenirdi,
Susmakla konuşmak arasında kalmış biri olarak yine de diyorum ki,
Zorluklara rağmen yaşıyorum, daha evvelsi gün evime hırsız girdi...

SUratım bir tuhaf hala, sanırım bendini aşıp da gitmek istiyor gibi,
Önceki laptopum da çalındı, bu daha çok küçük, büyümek ister gibi,
Onu besleyecek malzemeler bende yok, sadece varlığıyla varoluyorum,
Dert bir değil ki bu dünyada, benden daha derinlerde ben hissediyorum...

Bir zamanlar binbir surat vardı, bende de başlayacak böyle garabet,
Şimdiden karıncalanma başladı orada, gözyaşlarımda gizli bir gurbet,
Alıp da başımı gidecek gibi ama önce benimle anlaşabilmesi gerekir, lakin,
Bende öyle bir uyum gözükmüyor, önce susmalı, sonra yola çıkmalı, sakin...