mesele kask takmakta değil adamım
mesela taş çatlar sabah selasıyla
ruhun susarken kalem kırılır
kurşun yalın ayaklı tavşanı öper alnından
büyür cephanelik





ay bulanır
çoğalamazsın bakınca
bir düğünün cenaze marşındayız
saçlarını keser salkımsöğütler
tütsü kokusu elinde
çalar senfonik nota
kent kapatır ışıklarını
ayrık otunun yalnızlığına





hayalsiz
kar suyu melodisinde
döver yel
yalnızlığa gergefli
kuru dal
flu nehir
karıncanın ayak izinde
çamurlu bir yağmur





ebruli aynalar yalandan
söker ciğerinden haklının destanını
simsar nöbet tutarken
çıkar gözlerimi al ellerine adamım
onlardan bana hayır yok artık
bilmiştim tanrıların her işi yaptığını





bütün gemiler mor
iğdiş edilmiş kervanlarız
rüzgârın önüne düşen yelken
bu kaçıncı sahne dramında
defne yaprağı değil
akrebin kuyruğundaki çan sesi





biz ki kuşlara kin
aşklara ket vurmadık
yüzümde yarasanın tırnak izi var
gün kırmızı karanfil hiç değil
dalga dalga taneler yakar içimi
susar gümüş telli gramofonlar
hüzzam makamı ağıt
berdel bir mezarın kuytusundaki
küf kokulu sandıklar





eskiz dualar okur iki kaşın arasına kalabalıklar
rüzgâra kapılır gelincik
pencere pervazında
paslı gıcırtı
boynunda intihar yaftası
sunakların sessizliğine




Aysu