/Yine kafana göre gürlemişsin, esmişsin
’Bana yakışmaz’ demiş, ama racon kesmişsin!
Senin yaptığın yalnız işi çarpıtma faslı
Anlatayım bilinsin nedir olayın aslı/


Her şiiri yalandan övene savaş açtım
Ama sen diyorsun ki ’yazmayanlara çattı!’
Al gülüm, ver gülüm’den yıllar boyunca kaçtım
Gel gör ki bir çokları üç yoruma dost sattı
Sahte alkışlar için can attılar, öldüler
Siteyi parçalayıp g(u)ruplara böldüler

Tek derdim dürüstlükle yaşanmış bir hayattı
Ne kendimi dev gördüm ne başkasını hakir
Lâkin anlamamakta dayattıkça dayattı
Sen gibi bir kaç tane akıl yönünden fakir
Ne kîninden arındın, ne de nefretin bitti
Dokundu mu gerçekler, çok mu zoruna gitti?

Kurnazlığa çalışan aklından alıp esin
Yalan yanlış sözlerle meşgûl etme âlemi
Tarafsız biri çıkıp ’Çetiner yanlış’ desin
Hiç tereddüt etmeden kırarım bu kalemi
Ne şakşağa meylettim, ne yorumla avundum
Yazdığım her şiirde doğruları savundum

’Küfür hiciv değildir’ diye haykıran benim
Sanki sövmüşüm gibi lanse etme boşuna
Maske kullanmıyorum, gördüğün kendi tenim
Hep yazacak bu kalem, gitmese de hoşuna
Düşecek tüm takkeler, kel ortaya çıkacak
Birgün mutlak gerçekler, sahteleri yıkacak

Ben çok gördüm sen gibi havalara gireni
Kendilerine sorsan dağlar kadar sarptılar
Üç kişi gaz verince unuttular f(i)reni
Gözleri göre göre kayalara çarptılar
Mütevazı biriyim, taht’a dikmedim gözü
Altı yıldır burdaysam doğru demişim sözü


/İki yalan övgüyle değmesin başın dama
Yapman gereken tek şey bence bunun tam tersi
Çok çalışırsan şâir olursun belki ama
Bence sana ihtiyaç, önce doğruluk dersi/


Dip not:
Şahsa şiir yazmamaya karar vermiştim ama mecbur kaldım, bu sebeple okuyanlardan özür dilerim.
Âfet ablam, size söz vermiştim lâkin:
Biri iftirâ attı, susup da yutamadım
Bağışla Âfet ablam, sözümü tutamadım.


.