ANNEM
Annem ;
Ellerini tutmayalı, sana dokunmayalı, Bir pazar sabahı çığlık seslerine uyandığım Kaybetmeyi ilk öğrendiğim, sabretmeyi ve yalnızlığı Uyanmak istemediğim günün, 17.yılı bugün Gittiğin günden beri ; Değişen hiç bir şey yok ANNEM Yine zihnimde sen, gönlümde sen, Düştüğüm zaman kaldıran sen, kocaman umutlar veren yine sen. Baktığım her yerde seni görüp, baştan ayağa titremek Özlemden değil belki ama, sana layık olamamaktan ağlamak, Özüme sakladığım sen, ve sana tutkun bir ben var Sana aşık, sana hayran, özlemini iliklerinde hisseden bir ben var, Nerede olursan ol, sen hatırladığım kadarsın, Buğulu gözlerle yatağımda iki büklüm yatarken Anne şefkatinle sımsıkı sarılansın... M.F.K. |