Uykularıma sığmaz oldun
Sayfalarca yazı yazsam anlatılmaz
En kötüsü yalnız rüyalarda yaşanılır oldun.
Adım atmak korkutuyor beni
Lambaların altına geçip göğü seyretmek gibi
Denizin orta yerinde mahsur kalıp, uzakta bir kara görmek gibi
Tanımlamak imkansız hislerimi
Kaldırıp başımı, gözlerimden süzülen,camın buğulanmasını sağlayan yaşı siliyorsun
Açıyorum kollarımı, sarılırsın da bırakmam bir daha seni diye
Her seferinde kuş gibi uçuyorsun, ya da bir kelebek
"Kelebekler sonsuza uçar" derler. Doğru.
Sende artık sonsuzdasın, sona geldiğin an bende yeni bir filiz,
Sadece senle dolu, sana aşık,
Tek kadın sen olabilseydin hayatım da, asla almazdım bir başkasını daha,
Olabilseydin dokunmak ve sarılmak istediğim anımda yanı başımda,
Düşmezdim bende hiç inanmadığım yollara.
En saf halini, sonsuza varınca öğrettin sen bana aşkın.
Meğer senden sonra ne çok kirletmişim,
İnandığım tüm değerlere ihanet etmişim.
Kalabilseydin yanımda ve bana "DUR" diyebilseydin.
Bataklıkta her adımımda biraz daha batarken dibe,
Her adımda uzattığım eli sen tutabilseydin ,
O zaman yokluğunu doldurma çabam, Aslanın yaşamak için öldürmesi gibi vahşice olmazdı.
Sitem etmiyorum, sakın benim için orada da üzülme,
Tek kırgınlığımdır hayata,
Kusura bakma istediğin gibi biri olamadım. ANNE...


M.F.K.