20
Yorum
12
Beğeni
4,9
Puan
2274
Okunma
Fırtına mı yakmıştı, gözünden hüzün damlar
Sırtına mı yüklenmiş buluttan düşen gamlar?
Sesin duyulmasa da el sallarsın uzaktan
Kesin kahroldum artık kurtulamam tuzaktan.
Çağlar geçse üstünden tükenmez bende aşkın
Çağlar içimdeki gam çağlayan kadar taşkın.
“Ferim sensin” demiştim düzen kurdum kuralı
Neferim sensin bil ki budur aşkın kuralı.
Dağlar beni özlemin hicran mı benim payım
Dağlar oldu mekânım daha neler yapayım?
“Onsuz da geçer günler, vuslat yakındır” derdim
Sonsuzda hapsedildim bitmedi arttı derdim.
Doğan güneşim sendin yüreğimden kanadım
Boğan sensizlikteyim kırık kolum kanadım.
Kırıp tüm zincirleri kuşatıp atlarını
Haykırıp “Geldim! ” diye kaldır kanatlarını.
Sal artık coşkun suya hırs ve kin sandalını
Al yeni baştan yeşert, kırmaz insan dalını.
Afet Kırat
Not: Mısra başlarında da kafiye kullandığım bir deneme
5.0
95% (20)
3.0
5% (1)