Bu erkeklerin erkek olmadığı besbelli.
Bu kadınların kadın olmadığı besbelli.
Almışlar ellerine birer elma şekeri.
Ne sevdikleri belli, ne sevmedikleri belli.


Babam sevdi mi, dağ gibi severdi.
Dururdu yarin kapısında,
İte çakala karşı.
Dev gibi…


Anam er’im demiş se bir kez.
Ölüm ayırır derdi birbirimizden.
Ezanla başlardı sabahlar.
Sevgi akardı yüreğinden.
Sel gibi…


Şimdi ise özlenen,
Bir gecelik beraberlikler.
Pazara çekilmiş cariyeler gibi,
El değiştiriyor sevgililer.


Bu çocuklar kimin?
Gökten zembille mi indiler.
İnkar edilseler de sahiplenen,
Yine de…
Bir köşede mahzun bırakılmış,
Çilekeş anneler…


Aynalara küskün,
Henüz rujunu bile tazelemeden.
Genç yağız delikanlıların,
Her gün birinden övünç bekleyen.
Kentin arka sokaklarında,
Geceyi kirleten.
Güneşe hasret, karanlığa mahkum.
Susuz rakının içinde aradığı teselli.
Bu erkeklerin erkek olmadığı besbelli.
Bu kadınların kadın olmadığı besbelli.


Mehmet DALKANAT