Yine, bir günde, dört mevsimi yaşadı
Körfezim ve ruhum.
Güneşin ilk ışıkları ‘merhaba ‘derken
Öğlenin rüzgarı, esen yeline
Ardından damlalarını serdi gökyüzü
Ipıslak kaldırım taşlarına.

Dünyanın merkezine kilit vurmuş deniz feneri
Sağa sola yalpaladıkça,
Körfezin kıyısına dizili balıkçı teknesi, yelkenlilerine
Arada bulutların arasında gizlenen güneşe
Saçlarımı elleriyle savuran rüzgara
Çığlık çığlığa martıların denize düşürmeden
Havada kaptığı ekmek dilimlerine baktıkça
Gözlerim yanıyor,hasretin haykırışlarına karışıyor yüreğim...

Damlalar süzülürken yanaklarımdan
Yığınla insan arasında dile getiremediğim,
Kederli düşüncelerin, barınağında üşüyor benliğim…

Masmavi deniz her doğuşunda gülümserken güneşe
Derinliklerime, sürüklenen yolcu gemisi gibiyim.

Firar etti beynimde düşüncelerim
Kıpırdamıyor, elim, ayağım
Zamana esir, zincirlerin arasındayım…

Düşlerimde yaşatıyorum seni
Aşk’ının kudretini özümseyerek…

Hülyalar içersinde seni seviyor ruhum…

Ah! Can tanem, zamanın soluklarına
Yağmurun damlalarına
Arada cama sert vuran dolunun şiddetinde bile
Canlanamıyor, uykunun kollarına tutsak oluyor
Ezik benliğim.

Bulutların arasından ortaya çıkan gökkuşağı
Göz alıcı renkleri ile iki dağı birleştirirken,
Kalbimden, dudaklarıma dökülüyor umut dilekleri…

Her yerde sevgi akıyor…
Bir lokma ekmeğin sadakatine,
Peşime takılan, evime eşlik eden
Köpeğin gözlerinde bile…


İçimde dolanan kıpırtın,
Damarlarıma vuran alevin
Aklıma düşenden beri dudaklarıma yayılan gülümseyişin
Cansız donuk bakışlarıma
Yokluğunun sancısı vuruyor…




Sabır ilmeklerini örerek,
Seni beklemek! ...
Durgun bir denizde sararan yaprak gibi
Çürütüyor yüreğimi…


Beni kendine çeken tarifsiz gücünün
Ruhuma eş bilen ruhumun derinliğinde
Coşkun dalgaları yayılırken bedenimde
Biz olmanın ateşinde kavruluyorum…

Ellerinin sıcaklığını tenimde
Gözlerinin derinliğini ruhumda
Nefesinin kokusunu ömrümde
Yüreğime sevgi çiçekleriyle kazıdığım adınla
Eksilmeyen kara sevdamla
Seni bekliyorum sevdiğim.


Gülayşe