Soğuk urganlara vurdun kalbimi
Buz kesti bedenim
Rıhtımda kör kuyulara bıraktın yüreğimi
Çok soğuk yokluğun üşüyorum.

Uzat artık, uzat ellerini
Yine ısıt, ıslanan düşlerimi
Al senin olsun, kan ağlayan yüreğim
Geri ver bana tebessümlerimi.

Senden sonra ölüm çığlığı gibi hayat
Sanki dünya üzerime yürüyor bana inat

Rüzgâr bile bir başka fısıldar oldu
Yağmur gibi gözyaşlarım
Hep sen dedim, sen
Yokluğunu çetin yaşadım

Aşka büründüğümüz sokaklarda
Pervasızca seni seviyorum diye
haykırışların yankılanır kulağıma

Yüreklerin bile buz tuttuğu gecelerde
Benim kalbim yanar
Sevdiğim yok!
Kim bilir? Şimdi hangi kollarda

Yok, artık bizliğimiz bitti
Sonu olmayan vuslatta
Senden öncesini yaşadım,
Sonrası haram bana.

Aşk büyüdükçe içimde
Dünya küçüldü gözümde
İçimi ısıtan yok
Yüreğimi acıtan çok.

Hiç bir şey eskisi gibi değil
Hayat raks ediyor gölgelerinle
İnsan siluetine bürünmüş
Seviyorum diyenler
Başucumdan hiç gitmediler.

23.12.11 - Lokman Bekler