Aralık soğuklarında,
Nisan Yağmurlarıyla ıslat beni.
Nisan çocuğuyum çünkü ben..
Bir tek Nisan Yağmurlarını severim..
Bir de Güneş’i..

Bırak beni,
Batan Güneş’in ardından,
Tam da uçurumun en yüksek kenarından,
Giden Güneş’in ardından
Boşluğa…

Yaz Beni,
Aralık’da anlat beni,
Nisan gibi..
Ben öldükten sonra bile,
Ölmemiş gibi..

En çok sert rüzgarların uğultusunda
An beni..
Çok korkarım bilirsin,
Rüzgar’dan…
Bir de karanlıktan…

At Beni,
Kaldırıp en uzaklara…
Yakınlığın bile ne olduğunu bilemeden,
En çok bunu istiyorum ben,
Bir de Deniz’i…

Al Beni..
Esir Düştüğüm karanlık kuyulardan
Elime batan kımızı güllerin dikenlerinden
En çok karanlıktan korkarım ben,
Bir de Aralık’tan..

Ç/Al beni,
Kendime yabancılaştığım kendimden,
Al.. Herkese uzaklaştığım benden.
Çal beni, Çocukluğumda kaybettiğin yerde,
Bul Beni..

(YirmiÜç-Aralık-İkiBinOnBir*16:00)
Nevin Akbulut

Not : Değerli Şiir Dostu;
Yunus Özkan’a sesiyle eşlik ettiği için sonsuz Teşekkürlerimle,
Bendeki Sana..