ÝSTERDÝM KÝ....

Zincire vurabilseydim keþke.
Ömür sermayemi tüketen,
Ve su gibi akýp giden zamaný.
Yakalayabilseydim biran,
Hasret ateþiyle yanan sigaramdan,
Uzun ince yollar misali,
Süzülüp giden dumaný.
Gönül yaramdan yükselen feryadýmla,
Bir anda susturabilseydim,
Bir ölümlünün son nefesteki,
Sessiz çýðlýðýný andýran,
Ve her gece
Yalnýz benim için çalan
kemaný.
Unuturdum o an,
Beni hayata küstürüp,
Canýmdan usandýran,
Bir Ýlahi hikmet,
Ya da dünyevi bir ceza olan,
Ve hiç paylaþmadýðým,
Yalnýzca benim kalan,
Çaresiz derdimi unutur,
Hayaller kurardým,
Ýçinde ayrýlýk olmayan.
Bir çiçek arardým,
Öyle bir çiçek ki,
Hiç kuruyup solmayan.
Ve ne yapar,yapar bulurdum.
Sonra onu alýr,
Gönül bahçeme dikerdim.
Can alýrdý kanýmdan.
Taze bir bahar sabahý,
Kýpkýrmýzý açarak,
Þahidim olurdu,
Sana olan aþkýmý,
Kokusuyla saçarak.
Öylece kalmasý için dua ederdim.
Sevdamýn sembolü bu çiçeði,
Düþüme ortak olup,
Seninde görmeni isterdim.
Sonra,
Bir daha açmamak üzere,
Yumup gözlerimi,
Þu fani dünyadan çeker giderdim...

Ýsmail SIKICIKOÐLU
SAVAÞTEPE/BALIKESÝR