Zamanı gelip çatar Temel gider askere,
Hayır dualar ile, koyarlar onu yola.
Herkesin tek dileği; "tez alasın teskere",
Vatana ve millete haydi hayırlar ola.


Heyecanla başladı, acemilik dönemi,
Arkadaşlar yabancı, Hopa’dan Şarkışla’dan
Görev kutsal görevdir, var mı il’in önemi?
Sağ salim bitirip de şen çıkalım kışladan.


Bölüğünün içinde, sanat erbabı çoktur,
Sorarlar ki Temel’e senin mesleğin nedir?
Der ki; Ben lüp lüpçüyüm; Ona göre iş yoktur.
Akşama kadar yatar, aşınır olmuş sedir.


Hayli gün geçer böyle, değişir komutanı,
Ondan da aynı sual; sen ne alıp satarsın?
Cevap aynı cevaptır, olmaz yine tutanı,
Soran çıkmıyor niye, yan gelip de yatarsın.


Göze battı git gide, bilgi ister komutan,
Nasıl bir meslektir bu, versen bize bir akıl.
Herkes işin başında biraz kendinden utan,
Dedi ki bulun bana kayıkla biraz çakıl.


İstekleri bulunur, tutar gölün başını,
Asker şaşkın bir halde ilgiyle ona bakar.
Ayakları sarkıtır, alır çakıl taşını,
Atar peşpeşe suya, lüp lüp diye ses çıkar.


Keyfine diyecek yok, aslını bulmuş Temel(!)
Gel de; zorla içinden çık bu zekâ işinin.
Hayatınızda asla "lüpçü" olmasın emel,
Laf değil eseridir, ayinesi kişinin.


MehmetZiya
22 aralık 011
trabzon