Sigaraya başlayıp da içime çektiğim ve boğuk boğuk öksürten ilk yudumu gibisin.
Yavaş yavaş kanıma işliyorsun.
Bağımlı mührünü göğsümün tam ortasında taşıyorum, zaman içinde
Hüzünlenince seni istiyor, mutlu olunca seni.
Her ne şekilde olursa olsun fark etmiyor,
Tutmuyor uyku sen olmayınca.
Gözlerimi güne açtığım anda bile seni istiyor ve biraz geç kalsan her yanım ayrı titriyor,
Tüm arkadaşlarım seni bana yakıştırmıyor,
Bağımlılık kötü bir şeymiş onlar öyle diyor.
Ve ancak irade sahipleri kurtulabilirmiş bir kere bağımlı olduktan sonra ,
Boşlukları seninle doldurmak, her derdin dermanını sende aramak yanlışmış
Onlar öyle diyor…
Bugünlerde düşünüyorum da nasıl başlamıştım ben sana ?
Ve sen sonunu kestiremediğim bir tuzakken bana,
Ben nasıl olmuştu da bağımlı olmuştum sana,
İliklerime işlemişken sana dair ne varsa
Sen istedin diye ben her gün istediğin adam olurken,
Durmaksızın uzaklaşırken BEN olmaktan,
Ruhsuz, hasta, bağımlı, ama AŞIK bir şekilde dolaşırken aval aval ortalıkta
Yanı başımdaki gerçekleri dahi göremeyecek kadar kör olmuşken gözlerim
Nasıl fark edebilirim senin bana kötü geldiğini
Ben ne zaman içsem zehrini
İçim eriyor, her şey biraz daha dökülüyor, ortalık yalanlardan geçilmez bir hal alıyor
Biliyorum ki bu mevsim hiç iyi gelmeyecek bana
Üzerime düşen ve altında kaldığım ihanetlerinin enkazını atmam için bir yol …
Tedavisi mi var yoksa ,
Zehrinle an ve an kararırken kalbim, bir de panzehiri mi var yoksa bu illetin
Ben aptal gibi seninle uyanırken hala
Senin başka kollarda uyanma ihtimalin bile yeterken kanımı dondurmaya
Söylesene bir kerecik olsun bana
HİÇ SEVDİN Mİ BENİ ?

M.F.K.