zamanın makaron kollarına yazılıyız biz
sürgün dalları gibi sarmaşığın
-kora kor-
aşk harfleriyle dolgun ırmaklar gibi
ışık görmezse buruşur ya yüzü
büyümez hani üzüm
çağla mevsimi geçti sayarız
daha b i z d e n bozulmadık
bir tufandı değil mi iki gözüm
söylesene bu bir sarhoşluk
evet, evet
çok içmiştik, ve hatırlamıyoruz!




durduk yerde kemanı kırmak niye
es verdi sadece şarkımız!
bir rüyâdan fırlar gibi ölmek olmaz şimdi
sadece bir çan sesiydi duyduğumuz
denizimizi yıkadık sadece
hazin taşra öyküleri neyimize
duvarlar bile yorulur bazen
haris nefesler kıskandı öykündü içimize
kırlangıçlar kelepçeye gelir mi
bir nazardı geçti üzerimizden
hüznümüzü karartsak geçecek
üşüdük biraz hepsi o...



ve kahretsin
angın nehirler gibi salaş çizilmiş kaderimiz
-bir dargın bir barışık-


’’ayrıldık deme soranlara olur mu
biraz yorulduk sadece
demleniyoruz’’ !..







ToprağınSesi




.