---------------------------------------------------------------------

DELİ DERVİŞ


Cahilin sözleri hasb-u hal deĞil
Biz dosttan almışız el Deli DervİŞ
Halimiz bilene bu ahval değil
Sedamız iletir tel Deli Derviş

Kırk yıldır dökerim bu aşkla terim
Neredir nerdedir bilirim yerim
Sen gönlünü serin tutasan Pirim
Emeğimi almaz sel Deli Derviş

Erenler ceminde yüreğim pişti
O Pirin aşkıyla kaynayıp coştu
Banazlı’nın sözü aklıma düştü
Titretmez dalımı yel Deli Derviş

“Bana elin taşı kar etmez” dedi
“ Gül dalına karga yar etmez” dedi
“Cahil kemaleti var etmez” dedi
Ne ise bilinir fel Deli Derviş

Ben bir EZELİ’yim halkIn ozanI
Çok gördüm yolundan çıkıp azanı
Kaynar gönlümüzde hep aşk kazanı
İrfan sofrasına gel Deli Derviş


Ezeli Doğanay


1966 yılında Tercan’ın (sonradan Aşkale’ye bağlanan) Tozluca köyünde doğdu. İlköğrenimini köyünde ve İzmir’de, ortaöğrenimini İzmir’de tamamladı.

Aşıklık geleneğini ve bağlama çalmayı küçük yaşlardan itibaren öğrenmeye başladı. 1977 yılında ailesiyle birlikte İzmir’e yerleşti.

1986 yılında Almanya’ya gitti. Aynı yıl birkaç arkadaşıyla birlikte »Halk Ozanı« adlı dergiyi çıkarmaya başladı. 1990’dan başlayarak 2 yıl kadar bir televizyon programı hazırlayıp sundu.

Ezeli Doğanay’ın şiirleri çeşitli sanatçılarca bestelenerek seslendirildi. Ayrıca çeşitli dergi ve gazetelerde yazı ve şiirleri yayımlandı Doğanay, Ursula Reinhard ve Rıza Zelyut gibi araştırmacıların çalışmalarına da katkıda bulundu.

Ezeli Doğanay, şiirlerinde, sevgiden toplumsal sorunlara dek hemen her konuyu işlemektedir.

Şiirlerinin bir bölümünü »Gurbet Denen Alıcı Kuş« (1988), »Kurşun Neylesin Türküye« (1994), »Yüreğimi Astım Gözlerine« (1995), »Apocu Cenk Türküleri« (1999), araştırmalarını »Gülüşleri Çiçek Kokar« (1997), »Rüzgarda Savrulan Ömür« (1998), »Kadın Halk Ozanları« (1999), »Kızılbaş Kadın Şairler« (2003) adlı kitaplarda topladı.

Ayrıca şiir, araştırma ve söyleşilerinden oluşan yayına hazır kitapları bulunmaktadır

---------------------------------------------------------------------
.....................................................................
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-304-)(-)(-)(

Anlatayım sana hâl, ahvalimi
Vaziyet hoş değil bil Deli Derviş
Kuru bir simide edip talimi
Güzel söylemiyor dil Deli Derviş

Her insanda biraz olmalı azim
Şükretmek Hüdâ’ya biraz da çözüm
Saltanat,saray köşk, nemize bizim
Yetmez mi bir hasır,çul Deli Derviş

Kamu oyu diyor doğruysa eğer
Vallaha yapıyor çok ince ayar
Yüzde yetmiş bu halk mutluymuş meğer
Şu olup bitene gül deli derviş

Emekli yokluğa ederken talim
Görüp de yalanı söyler mi dilim
Ya ben avanağım ya millet alim
Millet de para,pul,bol Deli Derviş

Şu kuru laflara benim karnım tok
Tüm Televizyonlar eder beni şok
Megefonla bağırsam da fayda yok
Şu ipin ucunu sal Deli Derviş

Kendinden olanlar alıyor nema
Yaşa sesleriyle çınlıyor sema
Kafanı kaldırıp bakayım deme
Sen yine yerinde kal Deli Derviş

Lüzumsuz düşündü maziye daldı
Her zaman her yerde haddini bildi
Herkes gibi o da ölmeden öldü
Şu dertli sazını çal Deli Derviş

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz