2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1091
Okunma
Kağıt havlular basar
İnceleyen yerine basar ki sızsın
Dinsin; uzaklarının.
Yıllardır aynı dert düz bir evren
Gelir gider herkes erken
Savaşımı içindedir doruğunun
Kim bilir mavi ya da hedef yıldız.
Devinimsel bir süreçtir geçirdiği
Doğrulayamaz kare uçlu çekiçle vurur
Şavkı durur, buldurur basamaklarında hayatım.
Ey ebedi hayatın sonsuz bekleyeni
Kim senin otuz yılını
Sorgulamaya cesaret edebilir ki?
Sen ki ölmüşsün, öldürülmüşsün
Çoğu kez
Hakkın elinden alınmış, -çekicin elinde de-
Ya orak?
Yıldızın gökte de
Ya fikrin? Ya umudun?
Yaşam zor diyorsun da peki ya
Mücadelen arzun, istek?
Yalnızım diyorsun; bak aynaya çift taraflı
Senin gibi kaç yüz kişiyi
Göreceksin yalnız?
5.0
100% (6)
Cevap Yaz