Hep dilimde, her sözümde aşk kelimesi…
Vazgeçemem, en derinimdedir kendisi.
Kurtulamam, her yanımı sarmış büyüsü.
Fıtratımdan gelir bu, cânân da nesi.

Gerçek mi bu gördüğüm, yoksa rüya mı?
Dikeni unutturdu gülün endâmı.
Onun ilhâmı ile bozkır bağları
Cennet sayar oldum, bahar da nesi.

Coşkusu dillendirdi kargı-kamışı.
Sedâsıyla ney oldu gönlün sağdıcı.
Bir oldu ikisi taşıp azmışı
Şerden geri döndürdü, şeytan da nesi.

Taa uzaktan bellidir onun gelişi.
Bir ömür kaybolmaz güçlü tesiri.
Olmaya görsün bir kez kişi esiri,
Yüce dağlar un olur, engel de nesi.

Yunus’un dilinden akan ifâde ifâde …
Rûmî’nin içini yakan bilmece…
Rabbimin yoluna dökülen tere,
Helal yazılmıştır o, halel da nesi.

Arşı gümbürdetir, durmaz hiç marşı.
Ecelden beterdir, nanköre karşı.
Yâr da sanır ki onadır kastı.
Yârdan evvel Hak gelir, yâren de nesi.

Muhsin Kerem YILMAZ