Belki bir hayaldi tüm yaşananlar;
Bir seher vaktinde uyandık, bitti.
Belki de rüyaydı hatırlananlar;
Şöyle bir düşündük, unuttuk gitti.

Hangimiz, hangimizin bir şeyiydik?
Her şey için bir şey umuttu belki.
Düşün bir, ilk günler biz böyle miydik?
Bir şeyler her şeyi alıp da gitti.

Evliyanın enbiyanın ilhamı
Gönülde değildi de nerdeydi ki?
Marifet mi tatmak, günah-ı aşkı?
Saadet beklerken sevap da gitti.

Gelmedi bir türlü hasat zamanı;
Sabrın meyvesinden yemek gecikti.
Tuttuk değiştik de batılla hakkı.
İblis gaza etti, iman da gitti.

Kimin kimden yana ne derdi vardı?
Kimin derdi kimden daha azdı ki?
Dertler kimden geldi ve kimde kaldı?
Yumduk gözümüzü dertler de gitti.

Eyvah! Bir ömürden geriye kalan
Ne müjdeleyecek bize cenneti?
O çeşm-i siyaha meftun şeydadan,
Tek bu şiir kaldı, et kemik gitti.

Muhsin Kerem YILMAZ