Çıktık bir bir kapıdan yerelden evrensele
Ulaştık mı ellerle? Doğruyu, Allah bilir
Geçtik damla içinde yağdık döndük ki sele
Bulaştık mı sellerle? Doğruyu, Allah bilir


Her varlığa seviyi şefkat ile yolladık
Her varlıkta gerçeği bulmak için kolladık
En ufak ayrıntıyı algılayıp alladık
Barıştık mı güllerle? Doğruyu, Allah bilir


Ön-kabulde bir ruhla birleşen kalbimizle
Helal ile karışmış o asil sulbümüzle
Şekil almadan önce ham iken Alp’imizle
Sarıldık mı tüllerle? Doğruyu, Allah bilir


Daldaki yapraklarla haşırdarken adını
Dağlardaki taşlarla çağıldarken adını
Alırken her nefeste maneviyat tadını
Zikrettik mi dillerle? Doğruyu, Allah bilir


Bazı bazı havayı saran sabah sisiyle
Sudaki balıkların ufağı, irisiyle
Dönerdik o dolabın dertli iniltisiyle
Dolandık mı yollarla? Doğruyu, Allah bilir


“Bu kapı bizim,” deyip, kapatmadık kilitle
Her geleni kaydettik kamıştan bir divitle
Ormanda sohbet edip eğrilmemiş pelitle
Tınladık mı dallarla? Doğruyu, Allah bilir


Yaşadık dünü, günü kaynaştırıp an ile
Eski, yeni demedik ayrımsız zaman ile
Anladık anlatarak rahmani irfan ile
Uçtuk mu gönüllerle? Doğruyu, Allah bilir


Bir dervişle zamanı aşmak için gayrete
Girdik ki aman Allah gören düştü hayrete
Gözü kalbinde olan varmadan o ahrete
Dolaştık mı yellerle? Doğruyu, Allah bilir


Pirimiz Taptuk dedik hamdık, sabırla piştik
Kardeş bildik cümleyi gönüllere serpiştik
Biz ezelde, bir handa şükredendik, derviştik
Olduk mu sebillerle? Doğruyu, Allah bilir



Güneri Yıldız (Elazığ, 13.12.2011)