Gözlerinin taa içine bıraktım mutluluğu.
Baktıkça "iyiki yaşıyorum" dedirten,
Kayboldukça, daha çok gelmemi sağladı sana.
Evim gibiydi onlar
O kadar huzur dolu, o kadar ’benim’.

Avuçlarına bıraktım sonra.
Dokundukça içimdeydi.
Sigaramın dumanı kadar yakındı bana
Mutluluk dedim,
İki satır yazı yazmak kadar mutluluk.
Tenindeydi.

En çoğunuda gülüşüne sığdırdım.
Her bakışımda "umut" oldu bana
Hayata sımsıkı bağlandığım iplerin hemen ardındaydın
Sen güldükçe ısındım,
Sen güldükçe herkes sana özeniyordu.

Sımsıkı kavramak gerek onu hayatta
Karanlığın içindeki küçücük umuttu bazen mutluluk.
Her defasında sevdim onu,
Hergün daha çok.
Bazen uyandığım sırf, sadece mutluluk olsun diye gülümsemek gibi.
Hep yanımızdaydı mutluluk,
Sadece elimizi uzatamayacak kadar bencildik biz...
Çok istemek yeterdi onu.

Öyle ya, çok istedim bende.
Mutluluğu birer birer süsledim seninle
Biraz sana kattım, biraz bana.
Mutlu yanın ne diye soruyorlar bana şimdilerde,
Tepeden tırnağa seni anlatıyorum
"Mutluluk" diyorum sadece.

Mutluluk bile,
Onunla MUTLU....

Sabiha Çıtır.