şte sırtımı dayadığım
yüksek yemyeşil bir dağ
önünde masmavi bir deniz
ben ve hayal
mahsuli kırıntılarım....
suskunluk
peşinden giden konuşamamak.
içine atılanlar.
sonrasında hani o
gururumuz var ya....
seni ben olmadan da yaşatan.

Benim ucuz hayaller kurmaya
hiç vaktim olmadı.
umuduma bile,
armağan gülüşleri bırakamadım.
tükenmişliklere inat yaşadım
yılmadım..
benim aşk lara verilmiş sözüm vardı
çünkü.
kabullenmesende sen
ben bir mozayikdim
uygarca yaşamak istedim....

o denizde ben dibe vurdum
dağıldım ihtimallerde.
peşimde gezinen gölge yok oldu
isyan etmedimmi sanıyorsun
bağırıp çağırmadımmı ben.?
Yakarışlar ağlayışlar
sana uğramadımı
çalmadı seninde kapını
sanıyorsun
umutlar hep sende
baharmıydı
ardından boynu bükük bakışmalar.

sırtımı dayadığım dağ’a
yükledim
yürekleri hissettmemiş
içlerine kan kusturan sevdaları.
kıpırdayamaz olurum hep
kanayacak korkusuyla yaralarım
ellerini bile kaldırıp
sallayamazlar giderken
hüzün çöküpde geceleri
yaşlar dolduğunda gözlerine
hiç yokmuşum gibi yaşar
ve sonrada
çekip giderler................

hasan kaya / MERSİN




..