BİR BEN BİLİRİM...!

Bir ben bilirim sanırdım,yalnızlığın hüznünü....
Bir başınalığın garipliğindeki,boynu büküklüğü.
Gördüm ki,
Bir yığın yalnızlar ordusu,çığlık çığlığa..!
Atmışlar kendilerini sahile,yürek sancılarıyla...
Sahilden,enginliğinde semanın...
Ufuklara,uzun uzun,dalgın dalgın bakanlar varya...
Onların özlemlerini,nedenlerini,gönül sızılarını...
En iyi ben bilir,ben anlarım...!
Ümitle bekleyerek,
’’-Belki ha şimdi,ha acık sonra çıkıp gelecek,gelecek....
Hatta,olmadı arayacak,arayacaklar en sevdiklerim beni.’’,diyen...
Suskunluğun özlemlerinde...
Sessiz yüreklerin,çığlık çığlığa davetlerinde..!
’’Bazen’’,Elimdeki telefondan...
Heyecanla,umutla,içimin içime sığmamışlığında...
Pürtelaşlığımla,ummaların girdabına savrularak...
Çeviririm,ezberimde kalan herhangibir numarayı....!
Sal,bir ses duyabilmek için...
Numaranın kime ait olduğuna bakmadan .
Ve,hatta önemsizliğinde bunun..!
Bazende,geçiririm içimden...
Kendimce ....
Daldığım,dostlukla bezeli düşlerimde....
Söylenerek,sessizce kendi kendime..!
’’-Olur ya,işden çıkınca ararlar,kimbilir’’ ,diye..
Elimde telefon,heyecanla bekler dururum.
O,çok özlediğim sesleri...!
Derken..,
Aniden zil çalar,koşarım telefona,evdeysem...
Koyulmuşken,kuru-yavan,acı soğan kendimi doyurmaya...
Yok...
Bir başınalığın avareliklerinde dolaşıyorsam...
Kös kös ,sokaklarda...
Gider,tir tir titreşen ellerim çalmışlığında telefonuma...
Onu,sanki sesin sahibini okşamışlığımla okşayarak kavramışlığımda..!
Sonramı...?
Son..ra..mı ?
Özür dilerim,
’’Yanlış numara’’diyen sesin tınısıyla irkilirim...!
Yıkıldığımı ele vermemenin telaşı sinen sesimle...
’’-Yok ziyanı....sesinizi duydumya..! ’’ derim,kem kümler arasında..!
Titreyen sesime hakim olmaya çalışsamda...
Gözyaşlarımın yanaklarımı yıkamışlığına engel olamamışlığımla...
Ve,sonra...dalar giderim..!
O bitmek tükenmek bilmeyen,bizar eden sessiz beklemişliğin koynunda...
Yalnızlığımın ıssız çöllerine gitmecesine...
Kimi ansa...
Toplayarak kendimi yeniden,
Çekip çıkararak ben beni,bir başınalığın ürküten sükunundan...
’’-Yinede arayın beni..
Varsın,yanlış numara deyin..! ’’ ,derim.
İçimin yangın yerine dönmüşlüğünde.
Hayal kırıklığımla,umutlanmışlığımın gel-gitlerinde..
Koyulurum kendi kendimle söyleşmelere..!
’’-Ne olur ne olmaz,sesim ulaşır...
Sesim ulaşamasada belki kalabalıkdan,gürültüden.....
Merak eder birileri benide..! ’’
Diyerek takılmışlığımla züğürt tesellileri’nin çarkına..!
O,son meraklandırdığım...
Hiç mi hiç görmediğim,
Ama,daldığım hayal aleminde,yüzünü yarattığım kişiye...
İşte ondandır,
Benim,kalabalıkda yalnızları oynayan...
İnsanlar ordusundakileri anlamam..!
Bir bakmam yeter..
Onların gözlerindeki o solgun bakışlara..!
Ve,derim ’’Fısıltıyla’’ kendi kendime...
’’-Oda benden..!’’ diye....
’’-Oda benden..!’’ diye....

Meral TİCE
Meral ÇELLO