8
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
1481
Okunma
dövülmüş bir demirim
şimdilerde
ateşle oynarken
yaratıyorum aynı zamanda kendimi
anıları tav edip
yatarken kucağına
dalıyorum özlemden yanıp kavrulmuş
bedenimle aşka
işte o zaman çelikleniyorum
ihanetin soğuğuyla
atölyeden yanlışlıkla atılmış
bir tahta parçası kalbim
kapatmak için içimdeki çatlakları
çıkıyorum bazen yolculuklara
daha da çatlayıp dönüyorum sonra
herkesin bildiği bu limana
yani diğer kalasların arasına
hiçbir şey kurtaramaz
zannederdim aşktan beni
bir oduncunun baltasından başka
yanılmışım
yeşeriyorum her geçen gün
ve daha da çok seviyorum budaklarımı
bundan sonra
gereksinmem olmayacak
sahiden ya da keresteden
bana sunulan bir aşka
boynumdaki tarçın kokusu
nasıl olsa şifa olur sanrılarıma
jir-fhrn
5.0
100% (13)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz