15
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1636
Okunma
gecenin ayazında;
üşümekten kavrulmuş edasıyla,
içine gömdüğü gizli davasıyla,
çırılçıplak bir kalp geziniyor....
gecenin ortasında;
yalnızlıktan yıkılmamış havasıyla,
çaresiz değilmiş gibi bakışlarıyla,
çırılçıplak bir kalp geziniyor...
gecenin bitim noktasında,
"inanmak yok artık" dediği anda,
yine o ışık beliriyor,
bu çırılçıplak,üşüyen kalp;
yine ısınmak için ona yöneliyor...
ama o yine,tüm sahteliğiyle kayboluyor....
artık doğan hiçbir güne,
inancı kalmadı o kalbin...
fecir aldattı ya onu sürekli,
artık hiçbir ışığa güvenmiyor...