Arada ne var ki, elle tutulur
Keşke incitmese, dostu sözümüz.
Kasıt yoksa acı, söz de yutulur
İnsan sevgisiyle, dolsa özümüz.

Sen ben derken, düştük kibrin eline
Bir adım at ben on, adım geleyim
Toz konmuşsa zülfü, yârin teline
Suç benimse bin özürle sileyim.

Söz doğruysa acı, olsun ve lakin
Hem zamanı hem de, yeri olmalı
Gönlü kâbe bil de, incitme sakın
Dost kapısın sevgi, ile çalmalı.

Konuş lakin dokuz, düşün bir konuş
Ya hak söylemeli, ya da susmalı
Söz adil mi diye, vicdana danış
Yok değilse kırk boğumda asmalı.

Ne inkârcı ne kaderci olmalı
Tedbirli tevekkül, kulluk gereği
Ne tembel olmalı, ne de çalmalı
Helal, helal, helal, dinin direği.

Çürüse de beden, ruha ölüm yok
Biçareyim diye, etme ahu zar
Hakkı bilip bildirene zulüm yok
Müminlerin Kur’an, Sünnet yâri var

hazaniyim güzel, ahlak büyük kâr
Bir bakmışsın ömür, ansızın biter
Doğduk yaşıyoruz, yarın ölüm var
Âlemi üç günlük, anlasak yeter.