görgü şahidinin görgüsünden alıntıdır;

olay şöyle gelişir
iki nokta

yer soğuk kışın tam da en bilindik yerindeydi Hakim Bey,
kar yağıyordu baktıkları sokağa
onlar susuyordu en sus yerlerinden
kahvaltı masası devrik cümleler gibi
boşuna yer işgal ediyordu
kız ağlamaya meyilliydi Hakim bey,
gözlerinde geceki yokoluşlardan
bir demet hüzün taşıyordu.
adam elleri masaya dayalı pus olmuştu
oysa ne çok konuşmamıştı gece
"buraya kadarmış" demeden önce.
sigarasından derin bir nefes aldı adam Hakim Bey,
kurşun ağırlığında bir göç başladı aralarında
adam uzanıp kızın narin eline dokundu
dokundu da kız elini çekti mi göremedim ya
ama gördüğüm kızın gamzelerine
soluk güller yerleştiğiydi
seviyorlardı onlar birbirlerini Hakim Bey,
hani severken ayrılanlar
çok şey konuşmak ister gibi yapıp
susarlar ya sustuklarına
aynı öyle bakıştılar göz göze
sakince el ele tutuşup
kalpleri birbiri için atarken durur mu hiç Hakim Bey
durdu valla’

ben şahidim Hakim Bey
kız ağlıyordu o sabah
adamınsa gözleri ufka kaçmıştı
soğuk çayın ise umurunda değildi
aşkı vurdular gördüm Hakim bey,
aşkı aşkla vurdular!

gereği düşünüldü;

dönmeyeceği haberi gittikten sonra alınan adam için
mülteci gecelerine her dem pusu kurulup,
"biz" kelimesinden onlarca kere yakalanmasına...

syrus