Herkes yâr’i ile ederken seyran
Hiç kimse tutmuyor elimi benim
Tükendi hevesim, gönlümse viran
Ağıt esir aldı, dilimi benim

Yad’ın güzeliyle varıp tanışmam
Zarımdan ölsem de asla danışmam
Sevda limanına daha yanaşmam
Kader hep bağladı yolumu benim

Güneş ufka sessiz sesiz inerken
Hasretin acısı gönle sinerken
Kelebekler bile koza örerken
Erkenden kırdılar dalımı benim

Neden’dir bilinmez gülmüyor yüzüm ?
Yıllardır bu hale bulamam çözüm
Kendime de artık geçmiyor sözüm
Çaresizlik büktü belimi benim

Umudum ati’de kaç mevsim geçti ?
Yâr’imin hasreti, canıma yetti
Kurudu yaprağım baharlar bitti
Hiç kimse sormuyor, halımı benim

Tükenmez hasreti karadır yazım
Teller düzen tutmaz kırıldı sazım
Anlamı kalmadı baharın yazın
Yoksulluk bağladı, kolumu benim

Derin yaralarım nasıl sarayım?
Söyle senden başka kime varayım ?
DURAK’ım der yâr’im nerde arayım ?
Dalgalar batırdı, salımı benim

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
2011...KOCAELİ