kendi sesizliğimizde yorgun yamalı yüreklere sahibiz işte
sorsan herkes bundan önce ki hayatında gladyatördü anasına satayım.
bildiğim önceden de vardı uşakları kralların
ve sokakların orospuları...
velakin reankarnasyona inanmadıklarını da söyler aynı kralın varisleri.
inkara meyilli, sevmelere yakın yaşıyoruz vesselam,
tuttuğumuz elin mutlu ettiği anlara sayamıyoruz bir türlü
giderken ardında bıraktığı enkazımızı.

hadi ordan!
kimse ağırdan satmasın kendini,
en azından hepimiz, biz olmadan mutlu olunabilmesini kaldıramayız,
isteriz ki ölsün bizden giden,
ölümünü dilediklerimizin dönmesini dileyecek kadarda saçmalarız hatta.
-hortlak denir ona ve genelde korkulur bunlardan-
ki kalksa mezardan en sevdiği akrabası
gör bak kaç saniye tutuyorr bilmem kaç mertenin adımlanması...
velhasıl kendi sessizliğimizde yorgun yamalı yüreksizleriz işte
ne sevmeyi becerebiliyoruz, ne de bir tende tatmin olabilmeyi,
ama diyorum ya sorsan,
hepimiz kazanovayız, hepimiz kraliçe elizabeth...

k.koçyiğit