Sevdiğim kadın,
Benden biraz,
Küçük amma,
Dönüp baksa,
Gündüz güneşe,
Gece aya, yıldıza
Vallaha söndürür,
Gündüz güneşi,
Gece ay ile yıldızı.
Sevdiğim kadın,
Ayın on dördü gibi güzel.

Sevdiğim kadının
Kaşları hilal,
Kirpikleri ok.
Sürmeli gözler,
Yanar ateş gibi.
Bakışı san ki,
Hilalden fırlayacak
Bir ok gibi,
Deler yüreği,
Yakar gönlü.
Sevdası,
Aşkı insanı,
Ya öldürür,
Ya deli eder.
Sevdiğim kadın,
Ayın on dördü gibi güzel.

Sevdiğim kadın,
Benden biraz,
Uzun amma,
Ne ayakkabısında
Topuk var.
Ne saçında,
Topuz var.
Ne rimeli,
Ne ruju var.
Tıpkı anasından,
Doğduğu gibi,
Arı duru,
Saf bir güzelliği var.
Bakmakla doyum olmuyor.
Sevdiğim kadın,
Ayın on dördü gibi güzel.

Sevdiğim kadının,
Beli ince,
Dudakları kiraz.
Yanakları a l al olmuş,
Elma gibi.
Gülünce görünüyor dişleri,
Sıra sıra dizilmiş inci gibi.
Bakınca yüzüne,
Utancından kızarıyor yüzü,
Açılıyor gonca gül gibi.
İnsanın dokunmadan,
Sevip öpesi geliyor.
Sevdiğim kadın,
Ayın on dördü gibi güzel.

Sevdiğim kadın,
Güneşten sıcak,
Dolunaydan parlak.
Yürekte açılan gül gibi.
Ruhu benzersiz.
Güzellikte eşsiz.
İnsanın yüzüne baksa,
Şavkı vurur gözüne.
Sanırsın karşında,
Var bir ayna.
Uzayan ışığında,
Kendi yüzün görünür,
O güzel kadının,
Yüzünde gözüne.
Sevdiğim kadın,
Ayın on dördü gibi güzel.

06.12.2011
Cahit KARAÇ