Bir ilk okula başladığımda,

Nedensiz ağlamıştım.

Bir Babacığımı kaybettiğimde,

Sonra annem gidiverdi,

Oysa ben onlarla ömür boyu,

Hiç ayrılmıycağım sanırdım.

Ve bir gün eşimi kaybettim,

Hayata isyan ettim.

Nem kaldı alacağın dedim,

Bir ağabeyciğim vardı onu aldı,

Artık ağlamak içimden gelmiyor,

Bütün sevdiklerim elimden kayıp gidiyor,

Batım hayat hala devam ediyor.

Evlatlar,torunlar yeişiyor imdada.

Onlarla avunurum derken,

Yok diyor sıra sende, hastalık,

Bir rv bir hastane mekanın.

Yarabbi nedir bu hayatın cilvesi*

Hiçmi gülmeyecek benimde yüzüm?

Gözyaşları çağlayan oldu,

Dalga,dalga büyüyor,

Her dalgada daha çok çağlıyor.

Hayatta vefasız aşık gibi,

Kah ağlatıp ,kahi güldürüyor.

Sevdiklerin gidince,yüreğim,

Donmuş bir volkan gibi,

Gönülden gülemiyor,coşamıyor,

Ruhsuzmu ruhsuz bir hayat,

Yüzümde maske,sanki çok şenmiş gibi.

Hayattan ne zevk kaldı nede aşk.

Kapattım gönül kapılarımı sevdiklerimle,

Beraber gömdüm ta derinlere,

Bir nefesim kaldı sadece bende,

Yaşamaya mecburum ölmedikçe,

Birgün çalarsa kapımızı,taktak,

Alacağın ne kaldı dönde geriye birbak,

Diyeceğim sen gelmesende ben ,

Sevdiklerime gideceğim,

Onlarla buluşup yine neşeleneceğim.

Sadece mekanı değiştireceğim.

N.Sevda Cint