Bir sürü yalanlarla dolu odam,
Çoğunu kendime söylemişim,
Bir çok kere dönüp arkama,
Bir kendimi görmemişim,

Gölgem bile, arkadan vurunca ışık,
Görünür bana, yoksa hep gizlenmişim,
Sır olup saklanmak istemiş gözlerim,
Kimsenin bakmadığı uzaklarda,

Değersiz, kimsesiz değil duygularım,
Bir o kadar realist, bir o kadar hümanist,
Bencil değilim, isteklerim yok,
Bir küçük inci gibi elimde, özlemlerim.

Umutlarım yüreğimde,
Sorgusuz, sualsiz, bir o kadar medenice,
Yaşamın kıyısı gibi yaşanmışlıklar,
Uçurumdan aşağı düşercesine.

Vehamet içerisinde alacakaranlıklar,
Koyulup gölgesine uyuduğum,
Sabahlayacağım arsızlıklar,
Sillesini yemiş yüreğime , yavaşça fısıldar,

Bak kapında, ölüm meleği gibi,
Sinsice ve apansız, çıkagelmiş karanlıktan,
Duru düşerin, kirlenmesin soysuzca,
Bakma, görme ama sus suskunluk en güzel ceza.