Gün biterya akşam olurya hani
Sessiz gecelerin ıssızlığında kalır düşlerim
Ne zaman gün doğar hayallerime bilmem
Güneş ne zaman değer artık çizgili yüzüme
Buraya kadarmı yoksa ömür dediğim
Buradamı bitecekti tüm ümitlerim
Sessiz bir vedaya mı avuç açtı ellerim
Yorgun terkedişlerdemiyim
Bu nasıl bir gidiş bu nasıl hüzün
Buraya kadarmı yoksa ömür dediğim...

Zifiri karanlık mı gördüğüm rüyalar gün doğmazmı
Masmavi değilmi benim gökkubbem uçmazmı cıvıldaşan kuşlarım
Uçurum kenarlarındamı aşka adadığım ömrüm
Düştü düşecek baksana ümitlerim tutan yokmu ellerimden
Meçhulemi gidiyor ömrüm kaybolmuşum gittiğim her yön tarifsiz
Nerde hayatım nerde umutla beklediğim güzel günler
İnan kendimden bile habersizim

Ama inanıyorum ümit yok da değil biliyorum
Güneş doğuyor uzakta olsa gözlerimde
Geleceğe umutla bakıyorum teslim olmuyorum yaşadıklarıma
Hep güzeli hayal ediyorum hep güzel bakıyorum gözlerimde
Beddua etmiyorum isyankar değilim haşa
Yaradana sığınıyorum el bağlamıyorum inan
Kuçak açtım yarınlara

Beyhude bir bekleyiş değil benimkisi biliyorum
Vuslata erecek hayallerim sabır edip bekliyorum
Yaşananlar can yaksada yıpratsada geçen günler
Hepsi yüce yaradandandır birgün geçecek biliyorum

Bu benim iç dünyam budur benim yaşantım
Birgün gülerim birgün ağlarım
Bazen severim bazen sevilirim
Bazen gelir bazen giderim
İnsanoğlu bu böyle değil mi
Belli olmaz işte;

Buraya kadar mı yoksa ömür dediğim...

SEDAT KESİM