0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1248
Okunma
Ak duvarlara vuran ışık,
Masmavi gök kubbe sarıyor dünyayı
Yeşilin kucağında dinleniyor yürekler
Lacivert sular şarkılar söylüyor sessizce
Güneşin sıcak elleri okşuyor tenimizi
Renklerin kutsal kardeşliği bu,
İnsan eli değmemiş uyumun resmi
Fakat insanoğlu kirletiyor bu masumiyeti
Bir şemsiye açıyorum, korunmak için nafile
Patlamalar, zehirler yağıyor gökyüzünden
İçimizde büyüyen ateş, dışımızda savrulan duman
Fabrika bacaları öksürüyor göğe doğru
Motor sesleri bastırıyor kuş cıvıltılarını
Yine de umut var
Küçük bir çocuğun gülüşünde
Ve her şeye rağmen
Tuttuğu o körpe fidanda.
Turgay Kurtuluş
