Mescid-i Nebevî’de bir cuma namazı
Bir mahşerî kalabalık ki,câmiin içi-dışı.
Önde, dînî mübînin en üstünü, en mümtazı.
Gönüllerde, O’nun, alev alev niyâzı.
Bir mahşerî kalabalık ki, câmiin içi-dışı.


Mescid-i Nebevî’de bir cuma namazı,
Hatırlatıyor her kez, her dem yaradılışı.
Gözünde yok oluveriyor birden dünya enkazı.
Ne çoğu düşünmek var burda, ne azı.
Ne aramak şâşaayı, tantanayı, alkışı.

Sükûnet ikliminde her şey tefekkürde.
Her Allahüekber şimşekler çakışı.
Bilâl-î Habeşî’nin sesi minârelerde
Resûl ve Rabb ile buluşuyor selâvatlarla-tekbirlerde.
Bir intizam ki, muazzama denk yerlerde-göklerde.
Her mânâdan üstün, mü’minin mü’mine bakışı.

Yanıbaşımızda Resûl-i Ekrem, Ebubekir, Ömer,
Hazret-i Aişe, Caferî Sâdık, Ebû’d Derda ve Ebû Zerr
Yaşatıyorlar bize hep o kutlu uyanışı.
Eshab-ı Suffa, Affan bin Osman,
Hazret-i Bilâl, Abbas, Ebu Hureyre, Hazret-i Hasan,
Herbirinin bambaşka, bambaşkadır kalbe akışı.

Mescid-i Nebevî’de bir cuma namazı
Duydum bin beş yüz yıl evvelki aydınlanışı.
Selman-ı Farisî’yi Hendek’te,Hazret-i Hamza’yı Uhud’da
Kıbleteyn’de, Kuba’da, Cennetül Bâkî’de
Buldum Medine-i Münevvere’de mübârek imtiyazı,
Bir başka okşayışı, bir başka kavrayışı,bir başka nakışı.

Mescid-i Nebevî! Ey Mescid-i Nebevî!
Resûller Resûlü’nün ebedî evi!
Ev,timsal söz mü yeter? Öylesine muhteşem, uhrevî!
Dolduruyor ki, bir haz, ruhu mânevî.
Secdede huzur, secdede sevgi, secdede muhabbet
Ve sevginin şahdamarı gönüllerde ilelebet
İlelebet yaşayacak şahlanışı, yakışı, sarışı, yakarışı!


M.Halistin KUKUL