Yazmak bile bir sıkıntı oldu
artık benim için..
Yorulmuş ellerim;
kalbimden çıkan kelimeleri,
onlardan oluşan cümleleri
kaldıramaz oldu artık..


Kaybetmek en nefret ettiğim olaydı.
Ama nedense
artık kaybetmekte koymuyor,
seni kaybettikten sonra..

Dostlarım dedi unut unut unut..
Unutmak kolay mıydı gerçekten?
Yoksa benim inandığım ve yaşamaya çalıştığım dünyam
bir hayal parçası mı?
Artık karar veremez oldum.


Senden sonra çok kez ağladım ben.
Hiç kurumadı gözyaşlarım.
Hani insanlar güzel görünmek için süslenirler ya..
sanki benim süsüm o gözyaşlarım..


farkında olmadı insanlar,
senin yokluğunun bende açtığı büyük ve derin boşluğun.
birileri geldi
senden sonra beni kendileri için istedi.
Hep seni hatırladım.
Red ettim,
sadece seni sevdim.
Farkına vardım hep,
seni hiç unutamadım.

Birileri beni
kendilerine istedi
kabul etmedim, küsüp gittiler.
Sonra başkaları geldi.
Onlar da beni senden çalmaya çalıştılar ama başaramadılar..
Başaramayınca bir daha da aramadılar..

Yıkılmış harabe misali dolaştım günlerce..
hevesim kalmamıştı yaşamak için,
ayrılığın tek dostum oldu,
o geçen günlerde.

eSKiSiBeN
Ortalarda Dolaşan Sıradan Bir "BeN"