Sil dudaklarından ayrılık kelamını,
Bitti derken inanıyor mu yüreğin diline ?
Kirpiğinde asılı kalır dokunmaya kıyamayışlarım.
Beyninin en ücra köşelerine hapset,
Kirletemesin sana olan sevdamı.

Bağlayıp ayrılık acısını bacağına,
Dertler deryasına atma ümitlerimi.
Yağlı ilmeği geçirip boğazına,
Almadan gitme bende kalan son nefesini.

Çaresizliğimi atsam gökyüzüne
Onu da kapar mı acaba martılar?
Bendeki bu kedi talih olduktan sonra,
Nereye atarsam atayım geri gelir.
Hem kör hem de nankör.
Bir türlü dört ayak üstüne düşemedi gitti.

işte böyle!
Daha fazla düşmeden gözünden,
Ayaklarımın altında titreyen korkak tabureyi itmeden.
Usulca düşüvereyim düşlerinden.

Evet!
Bitti demek sonunda,
Mevsimsiz esti rüzgarlar,
Kopardı kalbimin meyvesini dalından.
Vakitsizce, hiç geçmemişken aklımın odalarından.
Kaydı gökten yıldız toprağa düştü,
Dağ taş yandı, gri kül bulutları göğü saran
Şimdi bir melaldir ’gecesiz uykularım’ı sarmalayan .

SESSİZ PERİ