Başını göğe yeni doğrultmuş,
Narin bir kardelenim.
Umudumun gözleri ışıl ışıl,
Asla taviz vermedim,
Düşüncelerimin bekaretini bozmaya kalkan hainlere.

Telli duvağım kalemim,
Nazlı yarim, iri gözlü, sayfaları lekesiz defter öğrencilerim...
Nakış nakış işlerim sizi, ebru ile bezerim rengarenk.

Hergün sesimi duymazsan rahat edemezsin,
Bugün de sesleniyorum sana, garip sesimi duymaz gibisin.
Her zamanki gibi yine dersteyim,
Öğrencilerimin serçe kanatları kırılmış,
Gözlerini sis bürümüş,
İpek yanaklarında yağmur lekesi.
Üzerimde senin görmeyi çok istediğin,
Ama hiç giyemediğim gelinliğim var.
Duvağım simsiyah anne!
Bu bir kabus mu anne!
Bu kara duvak neyin nesi?
Neden ağlıyor meleklerim ?

Sahi bugün Öğretmenler Günü, masam çiçeklerle dolu.
Çok uykum var, gözlerime kum dolmuş sanki.
Bir not tokat gibi çarptı yüzüme
’ Sen hiç ÖLMEDİN öğretmenim! ’

Ben öldüm mü anne ?

Sessiz Peri