Velasco!
Bu batan akşam güneşi değil
Mabedinde kurulu boz yılan!

Kadehlerin kırık ucundan sızan
Şaraplar kadar
-Mübah!-

Hadi tutuşturalım saman kâğıtlarını
Gemiler yapamasın soysuzlar
Kaçmak için
En yakın yer
Yürek zindanların…

/ Küflü taş kokusu…
Loş bir ışık
Ve aşk; siyah maskeli! /

Parmaklarının ucunda yürü
Velasco!
İçinde kırbaçlanan mahkûmlar uyanmasın
Sakın!

/ Aşktandır hepsi
Ya da aşksızlıktan… /

-Ne fark eder?
Nasıl olsa güneş batmak için var!-

Ama bu gördüğün mücevher..

Akşamdan kalma değildir
Sönüşünün nedeni…

Kim bilir
Belki havasızlıktan solmuştur
Sevdanın rengi!

Açma kapıları
Bırak pencereden sızan oksijen
Yaksın nikotinli ciğerleri
Sadece biraz şarap
Günbatımı delirmek için
Kızıllığa!

-Ama güneş yine doğar değil mi?-

Kal Velasco!
Şefkatinle kundakla
İçinin doğmamış çocuklarını…

Bu mevsim çürütür insanı
Aldırma
Sararmış yaprakların merhameti hep kandırır insanı!

Yağmuru bekle sen
Ve yine güneş ardından
Sofrana bereketi düşsün renk cümbüşünün
Gökkuşağı alınca gökte yerini!

Yine de sal içinden kölelerini
Arın aşktan ve ihanetlerden…

Sev Velasco!
İçinde açılan koca boşlukla
Güneşi ve gökyüzünü
Evlat edin sen!

-Güneş yarın yine doğacak nasıl olsa!-