Benim bir komşum vardı adı Fatoştu
Bizim sitede yan blokta otururdu
Hep mahallede oturan komşular
Eskide kaldı
Nebahat ayten fahriye abla oluyorya
Benim komşumda Fatoş ablaydı
A ha şu kadarcık boyu vardı
A ha böylede şişmandı
Ama olsun kendisi gibi kocaman yüreği vardı
Herkez onu severdi
Oda yüreğine herkezi sığdırırdı
Kimseden korkmaz mangal gibiydi yüreği
Ah sen ne iyi kadındın Fatoş Abla
Bir kocası üç çocuğu vardı
Kocası kendi halinde bir adamdı
Kafası herşeye çalışmazdı
Ama kazancını ailesinle harcardı
Fatoş Abla bir zamanlar kocasına aşıktı
Ama yıllar geçmiş aşkıda bitmişti
Fatoş ablanın tek istediği
Çocuklarını okutmaktı
Yükseklerde gözü yoktu hep aza kanaat etti
Bir çocuklarını okutsa başka şey istemezdi
Ah Fatoş Abla sen ne güzel komşumuzdun
Seni herkez gibi bende çok severdi
Kendisi liseyi bitirmiş ama okumamıştı
Çünki kocasına aşık olmuş evlenmişti
Hatta kazansada Edirne gümrüğü
Okumadı aşıktı evlenmeyi seçti
Ah Fatoş abla keşke okusaydım dedi
Yıllar sonra
Akıllı kadındı Fatoş abla
Çok okur herşeyi bilirdi
Mürekkep yalamışlığı vardı edebiyatı severdi
Çok güzel resimler yapardı yeteneği vardı
Hep oynardı başrolde hayat denen sahnede
Bir çok okumuşu cebinden çıkarırdı
Çokta kültürlüydü Ah Fatoş abla
Sen ne güzel komşumuzdun
Yaşlar geçiyordu gençlik gitmişti
Eski güzellikte kalmamıştı ama hep derdi
Minare yıkılsada mihrap yerinde
Ne güzel kahkahalar atardın sen
Neden taşınıp gittin buralardan
Güzel komşum Fatoş Ablam

ERAY ÖZGÖR SARIKAYA