elime bir kitap alsam

linki yazip internetde radyolara dalsam

kirk yilin bi basi televizyon acsam

ayrilik ,ayrilik ve yine ayrilik

bagiriyor notalar,nakaratlar ,görüntüler neredesin? diye

anlam veremedim ki, kime yazilmis bu sarkilar, siirler, filimler kime niye?

yak bütün fotograflari diyor kibariye radyodan kulaklarima girerek

aha yine kaderin sucuymus,o yokmu o,insanlarin hayatini degistiren

bir kalemde sildirip,pismanlikdan delirten

divane asik edip mecnun gibi sokaklarda avare avare gezdiren

insani canindan hayatindan bezdiren

gülüsleri ve gözleri onun yoklugunu sezdiren

ahhhh ,ahhh, o yokmu o

gecelere hapsediyor ruhu ve bedeni

anlamsizligin koynunda sabahlatiyor yanik signeleri

akilda kalan bir gözü, birde sözü,

batiriyor zindan geceler pamuk kalplere ok gibi igneleri

dik yürüyemez olur insan ayriligin acisi büker belleri

ahhhhh,ahhhhhhh diye ic cektirir yarin o karbeyazi yumusacik elleri

susmus, sakimaz olur yarin bülbül gibi iki dudaginin arasinda oynayan baldan tatli
dilleri

ah ayrilik ahhhh ,keremin arpa tarlasi gibi yakdin bugece fanileri

susmuyor iste susmuyor, bu yalan dünyanin imdat sirenleri calan ayrilik terennileri

o kara gözler,o yesil gözler,o mavi gözler

paril paril parlar karanliklarda

sanarsin sanki azgin denizleri aydinlatan deniz feneri

kapilip gitti gözyasi denizlerine, yarin bindigi ayrilik gemileri