(Bir sokak çocuğunun günlüğü)

1. Gün

Bu gün yine yıldızlar yere küsmüş
Gecenin koyusuyla içim yarışıyor
Bir ayyaştan kalma içki dudaklarımda
İzmaritle savaşıyor

Birazdan soğuk bıçak ışıltılarından ürkecek ıslığım.
Gecenin haramileri saracak dört yanımı
Hücre uykularının kelepçesi boynumda
Sessizce yuvasına çekilecek
Yalnızlığım

Eğreti düşler kiralayacağım geceden
Emanet tebessümler
Bebekliğimden kalma fulû sevgiyle
Kağıttan gemime atlayıp
Uzanacağım ummana
Yarın
Yarın değişecek mutlaka…

2- Gün;

Güneşin düşmediği yerde çatısız bir dam
Ve o damda kıvrılıp yatan birkaç adam
Sermişler hayatın ipini yere
“Ha ipek urba, ha taş yorgan”
Boş vermişliğin türküsü dillerinde
Gece kabuslarını unutmuşlar
Dem alıyorlar gri sabahtan

Birazdan
Birazdan simitçi bağıracak
Koşacağım sahile
Martılarla uçacağım
Yarın
Yarın bir başka sabahla tanışacağım…

3,Gün

Sürünüyor gün doğumundan, gün batımına
Gariplik kisvesinde hayatım
Bir nefeslik buluşma arasında sevişmelerden
Doğan ben
Ve adım!!!

Olsun be !
Mezar da olsa bir gün
Bu adı bir taşa yazdıracağım
Yarın
Yarınlarda ben de olacağım

4.Gün

Kıskanmadım,
Özenmedim vallahi.
Çıyan kızın püsküllü entarisini
Marsık oğlanın iskarpinlerini
Hey! Be heyy!
Ben ki; Adem oğluyum
Bir incir yaprağında gözüm
Say ki; sonbahardayız
Bütün yapraklar benim
Kim bilir?
Yarın
Yarın belki yeşillerle donanacağım.

5. Gün

Bu gün
Bu gün yine yedim birilerinden zılgıtı
Suçsuzum diyemedim, konuşamadım
Can pazarında tutunacak bir el bulamadım
Haksızlık mil çekti duyularıma
Ağlayamadım
Avucumda büzülü kaldı
Yakarışlarım

Ulan;
Gök rahmet mi döktü?
Yer bereket mi saçtı?
Verdiler de almadığım hangi mutluluğun zerresi?

Yok.. yook
Umutsuz olmayacağım
Yarın
Yarın bir başka yerde düşlerimi arayacağım

6. Gün

Bu gün yine voltama yetmedi kaldırımlar
Lanetim tespih tanelerinden döküldü şehre
Sindirdi köşeme kayrasız nefeslerin sası kokusu
Köşeler ecel memelerinden saldı korkuyu
Ayak sesimden huylandım.

Yine çatısız dam,
Serçe gagasından düşen birkaç kırıntı
Doydum Allah ım
Isındım
Yarın
Yarın benim olmazsan seni kıtır kıtır doğrayacağım

7. Gün

İşte tepeden bakıyorum sana Ey koca şehir…
O melanet duruşun nasıl da pusmuş
Sinsi geceler gözünü nasılda korkutmuş…
Hıı
Bir zamanlar ne şirin görünmüştün bana
Sana nasıl güvenmiştim

Neyse ya.!!!

Bugün;
Sende kalan ayak izlerimi yağmura verdim
Yalnız seni değil, dünyayı gözümden sildim.
Şimdi uçma zamanı
Birazdan
Birazdan bir kartal kanadında
Annemin olduğu yere uçacağım
Yarın
Yarın kim bilir?
Bir anka kuşu gibi
Kendi külümden yaratılacağım
Hoşça kal şehir
Hoşça kal gece
Hoşça kal…