küçük bir çığlık
bir ağlayışla başlar hayat
ağlamalar ölümüdür sevdanın.


daha sıfırdan başlar demek
o minicik bebe düşlerin
çok uzun yollardan gelmiştir
dünyayı, hayatı, aşkı tanımak için


zamanla anneyi tanır, babayı tanır, sevgiyi öğrenir
tanıdıkça, tanındıkça kalır, kalmak istersin bura da
her şeyi böylesine güzel sanıp yürümek istersin bu yol da
belki de sadece meraktır, yolun sonuna duyulan heyecan


bir çok engelle karşılaşırsın daha küçücükken
kötü çocuklar çıkar karşına,
alıp ellerinden kestanelerini,
bilyelerini yere fırlatırlar, uçurtmanı yırtarlar
sımsıkı tuttuğun oyuncağını alıp paramparça ederler
çok üzülür , ağlarsın kaybettiğin değerlerine.

ağlamalar ölümüdür sevdanın...


anne dediğin melek sarar acılarını siler gözyaşlarını
sarılırsın boynuna kocaman bir öpücük kondurur
sevgiyle bakarsın mavi göz bebeklerine
hep böyle sanırsın hayatı, hep bir şeyler kaybedilir
ama tekrar bir kahraman çıkar karşına
daha güzelini sunar sanırsın


sonra biter çocukluğun,
oyuncakları eskisi gibi sevmez olursun
şekerler eski tadı bırakmazlar ağzında
biraz korku düşer büyüyen bedenine
sonra sevmeyi, dostluğu öğrenirsin


her ikisi de hayatın görünmez sınavıdır aslında
çok seçmeli belki çoktan seçmeli konur önüne
bilemezsin hangisinin doğru seçenek olduğunu
karar veremez, korkarsın.. gizli gizli ağlarsın

ağlamalar ölümüdür sevdanın


gün gelir çıkar birileri karşına,
unutturur tüm geçmişini, yok eder korkularını
gün gelir bulursun dostunu, sonra da aşkını
dost başkadır.. aşk’ın tadıysa bambaşka...



çoğu kez tercih yapmak
zorunluluğu bırakır hayat giden de
her tercih bir şeyler eksiltir sen de
kazandığını sandıklarını her dem de

kaybettiklerinle mukayese edersin
kaybettiğini düşündüklerin daha çok acıtır beden de



sonra tek bir korku sarar göğüs kafesinin içini
sevdiğinin seni sevmediğini düşünmek
ve kaybetmek!
göz yaşların akıp giderken

ağlamalar ölümüdür sevdanın...


aklına gelir çocukluğun…
babanın gözlerine bakarsın
çocuk gibi gider sarılırsın annene
çocukluğundaki gibi dizlerine yatarsın
söylersin ama her şeyiyle anlatamazsın!
anlatamasan bile anlamalarını beklersin


ama olmaz !
zaman geçer
geldiğin kadar uzun bir yola
gideceğini düşünmeye başlarsın


"ne göze alabilirsin,
ne de gözünü alabilirsin"
ne yüreğinden atabilirsin
ne de yüreğini söküp atabilirsin


ve ağlayarak bilirsin ki
acıyı anlamak ayrılığı bitirmiyor

ağlamalar ölümüdür sevdanın...

ve ancak ölüm bukadar soğuktur ki "üşür ölüm bile"...