Bir başkaymış yüreklerde kardeş acısı
Çözülmedi dertlerinin zor bilmecesi
Uçuverdin gökyüzüne cuma gecesi
Doyamadım be yiğidim çok erken gittin

Yıl iki bin yedi idi mayısın dördü
Kader bize ağlarını çok acı ördü
Emir yüce yerden imiş o uygun gördü
Doyamadım be yiğidim çok erken gittin

Yavaş yavaş ağarırken sabah tanyeri
Sihirli bir sis kapladı sanki her yeri
Işıklı bir yola girdin dönüş yok geri
Doyamadım be yiğidim çok erken gittin

Bakışların gün gibiydi yüzün bir aydı
Fikirlerin tüm çevrene aydınlık yaydı
Sen giderken yüreğimden bir yıldız kaydı
Doyamadım be yiğidim çok erken gittin

Dayanmadı acılara göğüs kafesin
Parçalandı ciğerlerin durdu nefesin
Sen gitsen de gönlümüzde susmaz hiç sesin
Doyamadım be yiğidim çok erken gittin

Gözlerine perde perde indi karanlık
İnsan ömrü çok kısaymış sanki bir anlık
Sen gidince yapayalnız kaldı insanlık
Doyamadım be yiğidim çok erken gittin

Merak etme emanetin emin ellerde
Başarısı söylenecek bütün dillerde
Belki sen de göreceksin öte illerde
Doyamadım be yiğidim çok erken gittin

Ozan Yılmaz yokluğunla her an yanacak
Her şafakta ağlayarak seni anacak
Senin yerin asla dolmaz yok ki konacak
Doyamadım be yiğidim çok erken gittin