Sen yoğun bakım odalarında uyurken
Ben kapılar ardında nöbet tuttum saatlerce
Uykulara yasak gözlerim
Göğsümde bağlı çaresiz ellerim
Sanki mahpus damında olta atar gibi
Senden hep iyi bir haber beledim
Bir ara yorgun düştü bedenim
Hafiften geçerken içim
Sabah ezanı ile kendime geldim
Ve her doktor çıkmasında o kapıdan
Ben öldüm öldüm dirildim
Her gelen ölüm haberinde
Ben hep seni sandım
Kimselerde ses yok
Gözler ümitsiz
İçimde volkanlar kaynıyor
Müebbet yemiş mahkûmlar gibi
Bekliyorum karmakarı Duygular içinde
Ben umutsuz ben çaresiz
Çareler benden de çaresiz…
Ah bir uyansan uykulardan
Gözlerini bir açabilsen
Biliyor musun dünyalara değer di
Gözlerime bakıp bir kere bile gülümsemen…
Hastane içinde sigara içmek yasak
Bahçeye çıkıyorum sigara içmek için
…ama aklım hep sende
Sende aklımdasın
Ne yapsam olmuyor içimde bir sıkıntı
Durdurup kalbimi yıkacak beni
İçimdeki acabaların kuskusu
Karanlık çökünce her yere
Arıyorum köşelerin en kuytusunu
Ağladığımı görmesinler diye
Sonra saatlerce ağlıyorum

Nihayet sonunda şükürler olsun
Bu sabah iyi dediler senin için
Yoksa… Moral olsun diye mi?
Bilmem ki niye öyle söylediler
Yoksa bana teselli vermek için mi?
Ama ama doktorlar yalan söylemez
Öyle değil mi?
Aradan bir zaman geçti
Buhranlar içinde
Sonra biri gelip
Başın sağ olsun dedi bana birisi
Hatırlamıyorum
Demek ki gittin beni bırakıp
Demek ki seni de yuttu sonunda
Kader odası
Git, .belki bir gün bende gelirim yanına
Zaten daha fazla yaşayamam sensiz
Gittiğin yerde mutlu ol
Her yanına huzur dolsun
Hadi güle güle git yolun acık olsun
adem aydınlı