Karanlığın odasındayım birden
şiir yazmak geldi, alnımın ortasında
ay gibi parladı
uzun bir düğüm
çözmek için kendimdeyim


tüm geceleri savdım
bir öğle üzeri
ağustos bahçesinde birazcık sarı
bensiz sevgilimi, sevgisini
yazmak istiyorum , bu karanlık odaya
bir duvarda resim o
her an baktığım doyamadığım
ve bir karanfil saksıda
kokladıkça daha güzel kokan


iyice kendimdeyim
hafifçe baş ağrısı köylülüğüm
yüzümün kızartısı
hiçbir şey bilmiyorum ,ne kötü
ucuz iş yapıyormuşum
hayrıma !


daha güzel olmalıymışım
bilmem kime benziyormuşum da
televizyonda
ne akılsızlık
beni iyi tanıdıklarını sanırdım
adım nazik dedim, usulca
ah dünyanın aptalı benim
sesi çıkmayan ben
ne aptalım ne !


kendimde olduğumu kantlamak
ve ozan
uzun bir gürültü koparmak
masal dağı yarılırca gerçek
eşit olduğunu yazsın
yeryüzüyle gökyüzünün


durup durup küçüklüğümden ar etmeyeyim
yeni bir yeşilde açılsın gözlerim
birinci düğüm
çekil git aradan
sevgiliyle , sevgiyle aramızı bozma
ah, ikimiz ayrılmadık


kim bakıp da gülerse gülsün
biz birbirimizin acısıyla
var ederiz !
elimin üstünde eli
gözlerimde gözleri


-Eski bir şiir- Nazik Gülünay


Kızımın , damadımın ve bütün öğretmenlerin öğretmenler gününü kutluyorum..