DÜŞLERDEKİ GÖÇ

Trenler, kara kara
demir vagonları çekerler
acılar içinde
içindekiler, kapkara
aralarında koyunlar kuzular
trenin sirenini bastıra bastıra
ne de meleşirler
akisleri gelir kayalardan
ürkerler kuzular
hele memeye yapışmış sabiler
açamazlar gözlerini
meme mi tatlı korku mu acı
tek sorunları karınlarındaki sancı
telaş içinde analar
yer yok uzatacakları bacaklara
salı veremiyorlar bebeleri
yok dillerinde ninnileri
danalar vagonlarda, sarı benekli
çilli kız omuzlarından iki yana
savurur iki de bir saçlarını
çeker bir ah…
oynar kaşları kara oğlana
der gibi baksa bu yana
seviyorum kime ne
içi içine sığmıyor ama
anasının gözü de hep ondan yana
arada bir baksa da cama
görünmez dışarıdaki dünya
yok ona
hep tetikte ana
ya kayarsa gözü oğlana
unutur acıyı sancıyı
yükü çeker tren gibi, kararır içi
ama of… diyemez de
çeker yine bir ah…
onun gibi yarim olsa der durur
bakar da bakar,
bir oğlana bir anaya
çilli kız dalar, buruk yüreği
unutur babayı anayı
Varsa da yoksa da kara oğlan
Adını bile bilmiyordu
ya yüzü
yıllar geçse acaba,
unutulur mu…

Ağustos 2011
Güre