Yaşam nafakamı aksatmadan rüzgara salan sevgili
Tenini hatırladım yine...
Kuru ekmekten bile bal yaparken ellerin
En bereketli soframa ihanet ettim
Sana doymak vardı ya bir zamanlar
Şimdi peyderpey yutkunuyorum
Tüketmiyorum seni!


Köşesini katladığım sayfada kırdığım gülüm
Okuyamadım seni...
Bir kitap dolusu sitem et
Razıyım
Sen gözleri Bizans , bakışları İstanbul sevgili
Bir tel saçın bile bağlardı umuda
Şimdi cesaretim kalmadı
Fethetmiyorum seni!


Kaybettiğim en değerli şeydi inci gülüşün
Küsüratlarını bile hesaplıyorum artık hayatın
Sana yazdığım şiirlerin hepsiyle oynadım
Mutlu sonla biten yok artık
Bir çatlak ses , bir kırık kalem ve beyazlar içinde sen
Korkma sevgili!
Kendimi mutluluğuna katmıyorum
Kirletmiyorum seni!


Gönlündeki aynayı kırdım galiba
Gözlerindeki gamzeli kız bakmıyor artık bana
Güneşi batırdım üstüme bir aralık sabahı
ve o gün kaybettim ben o ala gözlü maralı
Hangi çekilişin ikramiyesi bu drama
Sen bir yanda
hayatım öte yanda yaralı
Şimdi seni canıma basarcasına sarmak vardı ya
Bunca günahtan sonra
Haketmiyorum seni!



Mehmet Salih Oral